Psikolojik Bağışıklık

Sokakta oynayarak büyümüş ve çocukluk döneminin bulaşıcı hastalıklarını geçirmiş bireyler ilerleyen yaşlarında hastalıklara karşı daha dayanıklı oluyor.

Bünye bakterileri tanıyarak onlara karşı çeşitli savunma yöntemleri geliştiriyor. İlerleyen yaşlarda karşılaşılan virüsler çocuk yaşta karşılaşılanlardan daha tehlikeli ve daha fazla hasar verici olabiliyor.

Doğal olarak topluluklardan uzak tutulmuş ve arkadaşları ile oyunlara çok az katılmış çocukların ilerleyen yaşlarda virüslere karşı daha savunmasız olduğu söylenebilir.

Daha önce yüksek dozda hassasiyetin faydalı mı yoksa zararlı mı olduğunu tartışmıştık. Fiziksel bağışıklığın güçlü olması için hassasiyetin dozunun kaçmaması gerektiği söylenebilir.

Psikolojik bağışıklık ise Doğan Cüceloğlu’nun Psikolojik Bağışıklık başlıklı yazısında dile getirdiği ve üzerinde çeşitli araştırmalar yapılan bir konu.

Ancak bizim ele alacağımız bağışıklık kazanma yöntemi daha ilişkisel. Sosyal yaşantının içinde var olmayan, tartışmalara giremeyen, kavga edemeyen, küsmeyi-kırılmayı öğrenemeyen, yanlış anlaşılma ile karşı karşıya kalmamış ve belki de küçük düşürülmemiş bir çocuk yetişkinlik döneminde bu tür durumlarla ilk karşılaşmasında sancılı süreçler yaşayabilir.

Bu tür iletişim aksaklıklarını fiziksel bağışıklık sürecinde vücuda alınan virüslere benzetebiliriz. Böylelikle ilerleyen yaşlarda karşılaşılan iletişim problemleri ruhsal ve zihinsel şoklara sebep olmayacaktır.

Çocukların kavgası da barışması da bu bağışıklığın bir gereğidir. Çocukluk döneminde yaşanan izole hayat, toplum kurallarına adapte olamama gibi sorunları beraberinde getirebilir.

Çocuklarımızı mümkün mertebe bolca paylaşımların olduğu gruplara dahil edip oynadıkları oyunlar ve yaptıkları yaramazlıklarla psikolojik bağışıklılığını arttırıp yetişkin sosyal hayatına hazırlayabiliriz.

Çocuk sevinci ile dolu güzel günler dileriz…